Onderzoek van pollen en macroresten uit archeologische sporen te Lichtervelde-Stegelstraat
Rapportnummer 975
| Publicatiedatum 30 juni 2017
Auteur Meer, W. van der
Download rapport
In maart en april 2016 voerde BAAC bvba, onder leiding van T. Dysselinck, de opgraving uit van de vindplaats Lichtervelde-Stegelstraat.1 Het onderzoeksgebied is ca. 6.000 m2 groot.
De vindplaats Lichtervelde-Stegelstraat ligt ongeveer een kilometer ten zuidwesten van de dorpskern van Lichtervelde, een plaats in West-Vlaanderen. De site ligt op de noordelijke flank van het oost-west georiënteerde plateau Lichtervelde-Hooglede. Dit plateau vormt een deel van de waterscheiding tussen het Leie- en het IJzerbekken. Het is een zwak golvend plateau met diep ingesneden beekdalen. Ecologisch gezien wordt de regio ingedeeld tot het ‘Lemig IJzer-Leie interfluviumdistrict’. Het noorden van de gemeente Lichtervelde behoort tot het ‘Zandig Houtlanddistrict’ en maakt deel uit van het ‘West-Vlaamse laagplateau’. Binnen het onderzoeksgebied bestaat de bodem uit matig droog tot matig nat, lemig zand met een verbrokkelde textuur B-horizont. In de omgeving komen ook nattere en drogere lemige zandbodems voor. In de verschillende beekdalen rond de site bevinden zich natte tot zeer natte kleibodems.
De oudste historische vermelding van de naam Lichtervelde dateert uit de twaalfde eeuw. Op historisch kaartmateriaal is te zien dat de plaats Lichtervelde aan de zuidzijde van het Bulskampveld ligt, dat in de 13e eeuw wordt omschreven als een omvangrijk heidegebied.
Het archeologisch onderzoek heeft sporen van bewoning opgeleverd die kunnen worden geïnterpreteerd als behorend tot een enkel woonerf. De paalsporen behoren tot een woonstalhuis, een spieker en enkele palenrijen. Verder zijn enkele waterputten of –kuilen en poelen aangetroffen, alsook diverse greppels. Het aardewerk dateert de bewoning grotendeels in de 13e eeuw. Een deel van de greppels is mogelijk jonger. Tevens is er een groot spoor dat is geïnterpreteerd als poel (S1006), die op basis van het vondstmateriaal dateert uit de 14e eeuw.
Tijdens de opgraving zijn uit diverse contexten en structuren grondstalen verzameld voor natuurwetenschappelijk onderzoek. Deze stalen zijn onderzocht op macroresten en pollen. De resultaten van het archeobotanisch onderzoek worden besproken in dit rapport.